dag 3 in Ulan-Ude

Deze morgen ons derde ontbijt gehad bij de sympathieke Olga. Thomas wordt er goed verzorgd met honing en een soort porridge tegen zijn hoest die blijft duren. Daarna nog wat gesoest en dan de stad in. Op naar de het grootste Boedistische centrum van Rusland. We vinden al goed onze weg met het plaatselijk vervoer, busje in, busje uit en na 35km zijn we bij het complex. De Boedistische school die we gisteren bezochten, had veel meer uitstraling, hier in Ivolga is het een toeristische boel met meer aandacht voor de winkeltjes in de tempels dan voor de monniken en hun gebeden. Er zou in het complex een lama begraven liggen, die er na 85 jaar nog steeds uitziet alsof hij pas gestorven is, omdat hij zich zeer goed zou voorbereid hebben op de dood, zou hij dood als het ware overstegen hebben. Om de zoveel tijd wordt hij opgegraven en aan het publiek getoond, mensen geloven dat ze door hem aan te raken kunnen genezen. Dan nog wat rondgehangen in de bazaars van de stad en gaan eten. Zakken pakken en vroeg slapen, want morgen om 5u moeten we er alweer uit, onze trein naar Kabarovsk is er om 6u.
...nog enkele leuke weetjes:
-we werden geïnterviewd door de plaatselijke krant die geïnteresseerd was in buitenlanders in Ulan-Ude
-we komen maar weinig niet-Russen tegen en diegene die we tegen komen lopen we wel meer dan eens tegen het lijf, zoals vandaag, de Duitse meisjes die we al in Irkutsk zagen, zaten vandaag op de bus of de Franse familie van wie één zoon in Moskou woont of de 2 Franse meisjes één mét en één zonder dreadlocks, de 3 Fransen die ook in onze wagon zaten, het koppel en de zus?
-Olga en Tatiana zijn helemaal weg van Milan en Aster, ze kregen deze morgen zelfs een cadeautje
-in Rusland leven de orthodoxen, shamanisten en Boedhisten vredig naast en met elkaar, het lijkt er op dat de meesten van alles iets doen
-Aster danste vóór de prachtige fontein, waar op de achtergrond klassieke muziek speelt
-we zien veel standbeelden en straten van Lenin, maar niets van Stalin, alhoewel Lenin maar 6 jaar aan de macht was en Stalin meer dan 30
-de Trans-Siberische spoorlijn altijd goed gevuld zit met Russen, toeristen zijn de uitzondering
-we hier steeds pannenkoeken als ontbijt krijgen
-ik heb dit reisverhaal nog steeds niet kunnen publiceren en het is ondertussen al zaterdag 2 augustus, we mochten ons platform bijna nooit verlaten omdat onze trein vertraging heeft en daardoor weet niemand wanneer hij weer vertrekt, onze provodniks houden ons dicht bij hen zodat we zeker in de wagon zitten
-de provodniks zijn de wagonbedienden, zij komen de coupé schoonmaken, zorgen voor vuilzakken, poetsen de toiletten, zorgen voor drinkbaar water, hebben een klein winkeltje, controleren de tickets, zorgen voor orde in de wagon, geven de lakenset en openen de wagon en de trap bij een stop; er zij 2 provodniks per wagon
-het valt ons op dat er overal veel mensen werken, x3 van bij ons
-in winkels en restaurants wordt alles uitgerekend met rekenmachine, pen en papier
-langs de spoorlijn zien we heel veel vervallen houten dorpen en verlaten half-ingestorte grote betonnen gebouwen
-we reden net door een gebied met permafrost (grond hele jaar door bevroren)
-we passeerden de plaats met het grootste temperatuurverschil op aarde: -60 graden in de winter en +45 graden in de zomer, we hebben het trouwens al warm gehad
-Hoe ik dat allemaal weet? Omdat ik op deze trein veel tijd heb om te lezen.